The first week !!!

Jambo iedereen!

Ik had al wat kunnen zeggen op facebook en de skype heel even, maar hier ben ik dan met mijn eerste berichtje !

Ik mis jullie allemaal super hard, maar langs de andere kant wil ik hier zeker nog niet weg. Het is hier gewoon super leuk. De vlucht naar hier was wel heel lang en 4 keer opstijgen en landen. Na een tijd was ik dus wel enorm misselijk! ’s Nachts kregen we pas ons eerste eten en heel vroeg in de morgen al het ontbijt, slecht geslapen dus die nacht.

Wanneer we dan aankwamen na al de tussenstops in Mombasa was het weer even zoeken naar alles en waar we moesten zijn. Nadat we dan nog papierwerk hadden ingevuld en ik mijn bagage moest opendoen om te laten zien mochten we eindelijk de luchthaven verlaten en zagen we Katrien, Jessica en Niki staan!  Toen begon de rit naar Ukunda en kregen we al een groot deel van het leven in Kenia te zien. De massa’s afval langs de straat, de ‘huisjes’, alle mensen met hun karretjes, de ferry waarmee we de oversteek maakten, … Een hele indruk dus.

Na deze hele rit draaiden we af aan een shoppingcenter waar we ook ons geld konden wisselen. Hier hebben we dan ook het bedrag een Katrien overhandigt van de spaghettiavond. En het was blijkbaar toch meer dan ze verwacht had en ze wist ook al meteen waarvoor ze het zouden gebruiken. Dankzij iedereen dat is komen helpen en komen eten op onze spaghettidag gaan ze voor al de kinderen van de school turnpakjes laten maken !!! SUPER GEWOON !!! Dankuwel aan iedereen !!! Binnenkort zal ik er dus zeker een foto van kunnen posten.

Nadat we het geld gewisseld hadden reden we verder naar onze woning. We draaiden dus vanop de grote baan een hobbelig, zanderig en dus stoffig weggetje in. Eerst passeerden we de rainbow apartments, daarna de school en dan kwamen we aan onze woningen en dus ook het weeshuis. In de woningen waren de anderen al aan het koken voor ons, jammie jammie, want we hadden grote honger !!!

Deze dag was al zo snel om, omdat het heel snel donker wordt dus konden we niet meer buiten. En de dag nadien zouden we door Katrien opgehaald worden om 10 uur om alles te verkennen.

Wanneer ze er dan was en wij ons klaar gemaakt hadden vertrokken we samen met Michael, de manager, naar de school. Hier moesten we eerst naar de bureau van de directeur, James, om de afspraken nog eens te overlopen en te ondertekenen. Toen dat klaar was konden we ons geld overhandigen aan hen, en James zijn gezicht was super om te zien, we waren echt HEEL fier en zij zijn super blij!

Daarna trokken we rond in de school en kregen we al de klasjes te zien. Echt heel raar om kleuters op banken te zien, zonder hoeken in de klas. En ook al de kinderen zijn zo beleefd en vol respect voor bezoekers en leerkrachten. Ze stonden onmiddellijk recht en ze vragen ook telkens of ze mogen binnenkomen. Ook wanneer je zelf iets fout doet, bijvoorbeeld je krijtje laten vallen bij het schrijven op het bord, dan roepen ze allemaal sorry! Super schattig!

(dit is de turnles)

In de namiddag mochten we al mee observeren en het was echt gek om te zien. De kleuters slapen ook allemaal na de lunch met hun hoofd op de banken, ze doen dan eigenlijk niets meer.

Vrijdag moesten we al om 7 op school zijn, dat was nogal erg vroeg wat ons nogal dom leek omdat ze uiteindelijk pas veel later beginnen. Ze starten dan met een hele ceremonie op het koertje voor de school waar  ook de vlag omhoog gelaten wordt. Hier wordt dan een speech gehouden door de leerkrachten, maar ook een soort van scouts doen dan iets. Wel heel leuk om te zien!

Daarna mochten we de klasjes observeren. De lessen worden dus echt totaal anders gegeven  dan bij ons en er wordt constant tijd verspilt doordat kinderen een half uur moeten gaan zoeken achter een gom. Ook elk taakje moet per kind worden ingeschreven of zoals in de kleuterklas is dat elk klein tekeningetje. En terwijl de juf dit doet moeten alle kinderen wachten! Op het eind van de dag zijn we nog met alle kinderen vanaf de 4^de klas dus tot de 8^ste klas is dat hier, gaan zwemmen naar de zee! Dat was geweldig. Een paradijsstrandje en dan met al de kinderen die gewoon supergelukkig waren. Wel hard als je zag dat ze allemaal al op hun blote voeten vertrokken over de kiezeltjes, AUWTSJIE !!! Het water van de zee was wel zalig, nog lekker warm, maar toch ook de perfecte verfrissing! Op de weg naar de het strand komen we ook vaak apen tegen in de bomen, het blijft leuk om naar te kijken.

Na het strand zouden we met Katrien het echte dorpje intrekken achter de school, waar de mensen echt wonen. Ze kwamen allemaal kijken wie we waren en ze toonden ook heel fier hun huisjes. Maar daar was dus echt een krot! Echt een zielig hutje met al wat ze hebben opeen gepropt en daar slapen ze dan nog eens allemaal in. Het is wel erg om te zien. Nu zagen we hoe het echt was, want in de school zie je de kinderen allemaal in hun zelfde uniformpje, maar in het dorpje dragen ze echt verwaarloosde kledij. Af en toe iets mooier wat ze dan waarschijnlijk ook nog maar pas gekregen hebben van iemand.

’s Avonds zouden we met Katrien gaan eten omdat we weinig tijd hadden om te koken. En  ze had gereserveerd in een bar tegen het strand. Super mooi uitzicht en het eten was echt héél lekker en ook héél goedkoop. Frietjes met een overheerlijke steak en peperroomsaus voor maar 7,5euro! Jaja, wordt maar jaloers ;) En echt alles is hier goedkoop, aan het strand kunnen we massages krijgen van een uur voor slechts 5euro. Ik denk dat ik daar wel vaker ga passeren :p

Na het etentje zijn we nog doorgereden naar een bar, maar ik was echt al zo moe dat ik het daar niet lang kon uithouden. Je zag er ook heel veel oude blanke mannen met jonge zwarte meisjes, maar ook veel oude blanke vrouwen met jonge zwarte mannen. Maar als je weet waar de mensen wonen, dan begrijp je wel dat ze er veel om doen om toch op één of andere manier hun geld te verdienen.

Op zaterdag trokken we dan met Katrien het strand op, zodat ze ons zou kunnen voorstellen aan alle ‘beach boys’, de verkopers dus. Zij moeten ons helpen wanneer opdringerige jongens naar ons zouden komen. En dat wouden ze zeker doen voor Mama Rainbow, want zo kennen ze haar daar allemaal!

Zaterdagavond zijn we dan maar thuis gebleven, omdat het al zo’n vermoeiende dagen waren en ook omdat alles hier veel vermoeiender is door het hete weer. Ik ben er nog niet echt aan gewend geraakt en zeker niet wanneer ik mijn bed in kruip, veel te warm !

Op zondag ben ik in de voormiddag kleren en schoentjes gaan uitdelen aan de kinderen in het dorp. Dit dankzij Hanne voor de kleertjes die ik gekregen heb en dankzij Nadia voor de schoentjes. Iedereen was er echt super blij mee, want het hele dorp vloog op ons af. Het was wel heel moeilijk om te verdelen en ze begonnen ook aan alles te trekken. Maar zowiezo hebben we toch enkele kinderen  blij gemaakt!

In de namiddag konden we meegaan naar een optreden langs het strand, maar dat was ook een heel eind weg. Dit heb ik dan ook maar niet gedaan zodat ik uitgerust zou zijn voor maandag en ik heb toch nog 3 maanden hé om ernaartoe te gaan! Ik ben dan samen met Jessica en Tine gewoon naar het strand gewandeld, onderweg iets gedronken en op ons gemak ook terug.

Want maandag om 6 uur was het al terug opstaan zodat we om 7 in de school waren. Weer een hele tijd niets doen dus, de ceremonie en dan naar de klasjes.

Nu hadden we ons vaste klasje al gekregen en ik en Lise staan dus voor een tijdje samen in KG1 (= de eerste kleuterklas). En jawel, ook deze kleuters leren al het alfabet en ook het tellen tot 20 hebben we al gezien. Het is echt niet normaal als je dit allemaal te zien krijgt en je zou er echt zoveel aan willen veranderen, maar dat kan niet. Want we zouden de mensen afbreken op hun manier van lesgeven, dus moet dit geleidelijk aan gebeuren. Het is wel een super moeilijke klas, want wanneer de leerkracht even weggaat staat alles op stelten. Deze kleuters verstaan ook nog totaal geen Engels, want het is het eerste jaar in de school en dus ook het eerste jaar dat ze Engels praten en horen. We zijn dus nog een kleine spoedcursus Swahili’s aan het leren met alle belangrijke woorden zoals neen, stop, zitten, zwijgen, … En al de namen kennen zal ook nog moeilijk worden, want ze lijken echt enorm hard op elkaar!

We hebben ook al onze spullen kunnen uitdelen, dankuwel daarvoor aan iedereen!

Dus nu weten jullie weer een deel meer!

Tot de volgende !

Liez x